FOTOALBUM

Attentie: het laden duurt even, er staan onderhand veel
foto's in het album.

Vanaf 15 augustus 2013 gaat het album hier verder: http://fotoalbumgroenejoffers.blogspot.nl/

*********************************************************

1 augustus 2013: op bezoek bij Joke

Het bezoek aan Joke's tuin was een groot succes. Joke prut en frunnikt dagelijks in haar tuin rond en ook voor de Joffers haar tuin kwamen bekijken, was ze 's ochtends met haar Benno urenlang aan het wieden en knippen geweest.

De potten met hosta's in de vijver staan daar op de reigers weg te houden bij de vissen. En de vissen zijn Joke zeer dierbaar, zij onderhoudt een warme band met ze.

Het leukste in de tuin van Joke was misschien wel iets waar ze zelf niet eens het bestaan van wist tijdens het tuinbezoek. In de voortuin ontdekte ze iets leuks: bij de stammen van haar nieuwe witte berken, groeien een heleboel nestzwammetjes! Dat zijn bekervormige zwammetjes met daarbinnen een aantal "eitjes" waar de sporen in zitten. Zodra een regendruppel op een rijp eitje valt, vliegen de sporen eruit.

Tuinreis naar Drenthe: 29 en 30 juni 2013

Traditiegetrouw verzamelden de Joffers zich bij het huis van Joop.

Maar de bus kwam niet......, de chauffeur had zich verslapen en arriveerde pas een dik uur later om ons mee te nemen naar Drenthe.

Sommige joffers die in de buurt woonden, trokken zich terug in hun huis om een warme kop koffie te drinken, de overige Joffers achterlatend in de kille ochtendlucht. Dat werd niet door iedereen zo op prijs gesteld. Maar goed, Tienke en een eind verderop in de tuin ook Hester, maakten zich nuttig om een flinke emmer zevenblad voor Joop uit de grond te rukken. Goedzo, meiden!

Onze eerste bestemming was de tuin van Ria en Henk Borst. Met een kop koffie of thee, en een lekkere versnapering  werden we hartelijk welkom geheten in de mooie kapschuur.

Aan de muur hing het bordje "Tuinreservaten.nl". Dat was een initiatief van Vroege Vogels en wie een tuin had of heeft die voldoet aan de criteria (voedsel, broedgelegenheid, schuilplekken en water voor vogels en andere diertjes) kan een bordje aanvragen. Er zijn al heel wat tuinen in Nederland die er een hebben.

Geiten van een oud ras, de Nederlandse landgeit, was in het verleden een met uitsterven bedreigd geitenras. Deze geit staat nu op de lijst van zeldzame huisdierrassen en wordt momenteel vooral als hobbydier gehouden.

Hier lopen de kippen zoals ze waren bedoeld: vrij in het veld met kuikentjes in hun kielzog. Altijd weer een mooi gezicht.

Geiten en kippen vinden in de winter in deze oude schuur een onderkomen en het raam staat verwelkomend open voor de boeren zwaluwen die daar dankbaar gebruik van maken. Voor de vogels is hier een veilige broedplaats.

Gelijk bij binnenkomst in "Ria's tuin" vielen deze bijzondere Clematisbloemen op. In werkelijkheid zijn ze nog paarser, maar rood en paars zijn kleuren waar fotografen altijd ruzie mee hebben.

Onder de daklijst een nestje van de Grauwe vliegenvanger. Twee jongen zitten te dutten in afwachting van de komst van pa of ma met een eiwitrijk hapje. Toen ik de foto eens stevig vergrootte om te zien wat er rechts naast het nest lag, bleek dat een dode jonge vliegenvanger te zijn. Het broedseizoen is wegens te weinig insecten voor veel vogels dit jaar dramatisch!

In de voortuin zagen wij deze bloem en wisten niet welke het was.

Natuurlijk lag er ook een mooie vijver waar de aan water gebonden dieren een goed biotoop vinden. Langs de kant lagen gifgroene poelkikkertjes.

In het water stond de mooie Gele plomp. Daardoor moest ik even denken aan onze Paarse plomp wiens weerbarstige ledematen haar verhinderen mee te gaan op tuinreis.

Wat heerlijk is het toch, te wonen omringd door weids landschap.

De begrenzing tussen tuin en akkerland werd gevormd door een origineel muurtje van stenen en dakpannen. Huislook werd vroeger veel gebruikt in de homeopathie. De Latijnse naam sempervivum betekent eeuwig leven, zou het daarom op zoveel tuintafels te vinden zijn? Het schijnt dat men vroeger Huislook bovenop het dak plantte om aan te geven dat er huwbare dochters woonden.....

Op naar de volgende tuin: de Hestiahof in Exlo, van Marijke en Bertus Lanting. Voor we de tuin gingen bezichtigen, kregen we hier een lunch. Het was koud en kil en de zon liet helaas verstek gaan. Toen we de enorme tuin gezien hadden, begrepen we niet dat voor gasten die hier kwamen lunchen niet een wat comfortabeler onderkomen was bedacht. Stel je voor dat het had geregend......

De gastvrouw vertelde ons over het ontstaan en het wel en wee van de tuin, en hoe het zo was gekomen. Mevrouw Lanting vertelde dat hun tuin was uitgeroepen tot mooiste tuin van het noorden. Tienke: "ik zo'n tuin? Never nooit niet, maar als je er in zit komt het wel allemaal mooi uit......" Ach ja, ieder zijn meug!

Met verbazing liepen wij rond in de perfect onderhouden tuin die een prachtige zichtlijn had vanaf het huis naar het einde van de tuin. Geen grasspriet stond er scheef en geen Buxus uit model; er werd en wordt hier gewerkt van 10.00 - 17.00, elke dag en vakanties zijn niet aan de orde! Wij geloofden het onmiddellijk.

Een mooi zitplekje

Oranjetinten zijn wel eens "in" en dan weer "uit" maar je moet je daar gewoon niets van aantrekken. Het is toch prachtig, deze combinatie?

Ziehier het zwembad (zo is het echt bedoeld!) waar de tuinvrouw op mooie zomerochtenden te water gaat.

Dat moet sensationeel zijn, te zwemmen tussen je eigen prachtige bloemenborders.

Een aparte Papaver.

 

Elk jaar weer hetzelfde: Dorine ziet het niet zitten, al die tuinverhalen. Hermien zit zo te zien stiekem een uiltje te knappen.....

De laatste tuin voor vandaag was was Janet's tuin in Zuidlaren. Wij hoorden dat deze tuin werd aangelegd, voordat de eigenaars er gingen wonen. De omgekeerde wereld dus, maar zo bezeten kun je zijn van het tuinieren.

Hier slechts een klein deel dat eigenlijk niet goed de charme van deze tuin laat zien.

De vijver was omgeven door een laag stenen muurtje dat prachtig was begroeid met kleine plantjes en kleurig korstmos.

Ha, een gezellige mensvriendelijke rode kater die met de mensen meeliep.

De boomgaard in wording.

Eigenlijk heel leuk, zo'n gestapeld muurtje langs de borders.

De heer des huizes mag dan niet worden vermeld in de naam van de tuin, hij blaast zijn partijtje flink mee en heeft naast de tuin nog een andere hobby: werken met hout. Met eindeloos geduld fabriceert hij de leukste dingen en buiten zijn welvoorziene werkplaats is in huis nog een hele collectie houten schoenen te bezichtigen. Hij hééft wat met schoenen, dat is wel duidelijk....

Wat een aardig plantje: een aparte soort melde.

 

In een goede tuin is water onmisbaar, het vormt een eigen biotoop.

Tijdens tuinreizen is er altijd gelegenheid voor onderonsjes.

Met dit pronkstuk zal wel veel bewondering worden geoogst bij de diverse groepen die de tuin komen bezoeken. Hoe verzint iemand het, leuk hoor!

Er werd overnacht in het Brinkhotel in Zuidlaren. Ook het diner werd hier genuttigd. Na de maaltijd viel de boel wat uiteen, er gingen Joffers wandelen, anderen doken een kerkje in om te genieten van het laatste stukje van een Bachconcert en de rest bleef in het hotel. Nanny en Christine proberen op hun luxe balkon de laatste stralen van de zon te vangen maar het werd uiteindelijk een koude, kille avond.

Na het ontbijt gaan we op pad naar de eerste tuin van deze zondag: de tuin van Cocky Stottelaar te Peize. Een lap van maar liefst 6.000m² groot, die stukje bij beetje werd aangelegd. We zijn de tuin nog niet eens binnen gegaan of de Joffers vliegen alweer op de uitgestalde plantjes af, altijd weer die hebzucht......

Zitgelegenheid genoeg in deze tuin, op het terras, onder deze parasol of op de bankjes verderop in de tuin.

Meteen bij het zien van de eerste borders kregen de Joffers al het gevoel van welbehagen dat gepaard gaat bij een tuin die je meteen aanspreekt.

Kijk nou toch eens, we wisten het meteen: dit is de topper van onze tuinreis.

Een hond met een haarclip om zijn ogen vrij te maken, goed idee!

Ook in de tuin: deze imposante rode theemuts. Zo zie je maar weer dat de uitdrukking "vechten als kat en hond" gewoon een belachelijk verzinsel is van mensen.

In Denthe zagen we in meerdere tuinen een Campanula met roze of witte klokken die de begeerte van menig Joffer wekte.

Tussen de blommen een vijver vol kikkers.

Ook hier weer Poelkikkers, de kleinste soort in ons land. Herkenbaar door de zwarte propjes op hun rug die op de poten overgaan in strepen.

Dit bleek een heerlijke dwaaltuin.

Gelukkig hier geen gespuit of gestrooi met gif om de slakken te vermoorden. Daar leven immers de zanglijsters en de egels van!

En zie, de rozen hebben ook hier gekrulde blaadjes, net als bij ons.

Een van de boosdoeners die zich vergrijpt aan het blad van de Hosta, allemaal zeer herkenbaar voor ons.

Wat is hij mooi, deze witte Eendagsbloem of Tradescantia. Meestal zie je hem in paars of blauw. Wit heeft altijd iets puurs.

Op een rozenblad zat de rups van de Donsvlinder. Z'n moeder is overeenkomstig haar naam een spierwitte nachtvlinder met enige beharing waardoor ze donsachtig lijkt.

Mooi blauw Ereprijsje, echt een hebbedingetje.

Lang niet in alle open tuinen vindt je het Vingerhoedskruid. Maar waarom niet van deze wilde plant gebruik gemaakt? Je krijgt hem voor nop en van dichtbij ziet hij er prachtig uit. De hommels kruipen er helemaal in om bij de nectar te komen.

Wat een snoezige beker! Iemand van ons wist waar hij te koop is maar helaas ben ik dat vergeten. Leuk cadeautje voor mijn gelijknamige kleinzoon.

Het Mottenkruid moet je aandachtig bekijken, de meeldraden zijn schitterend.

Geranium die er van houdt om van tijd tot tijd van outfit te veranderen. Soms met een beetje wit, een andere keer weer met veel meer blauw.

Wat staat Tineke daar te fotograferen?

Op deze plant waren opmerkelijk veel Juffers te zien, soms zaten er wel 23 tegelijk.

Kijk nou toch eens, een hommel zit een dutje te doen op een plantenblad.

Joke en Irene vertellen elkaar pikante moppen. Ze hebben niet eens een borrel op!

In gunstige omstandigheden doen ook tropische planten het goed in ons land.

Ach, Martha moet even knuffelen met de hond. Die doet haar herinneren aan haar eigen soortgelijke beestje dat ze vroeger had.

Het hoeft niet altijd een interessante combi te zijn, rood en rood is hier ook mooi.

Tweede tuinbezoek van vandaag: de museumtuin De Buitenplaats in Eelde. De tuin werd ontworpen door door samenspraak tussen de eigenares en Copijn Utrecht.

Drie van deze originele tafels beelden het bestuur van het museum uit.

Het Neijsinghhuis vormde het uitgangspunt voor het museum en de tuinen. Het is prachtig gerestaureerd.

Tafereel boven de deur van het Neijsinghhuis.

Lumine vertelt de Joffers over de herinrichting van de voormalige Appelhof.

Tineke werd enigszins afgeleid door de tekst op Aartjes shirt.

En Dorine kon haar ogen niet afhouden van deze donkere Oost-Indische kers.

Pieter Jan Kuiken ontwierp deze gestapelde stenen muur die schitterend beplant is met varentjes, campanula, vrouwenmantel en muurleeuwenbekjes.

Alle muren in de tuin zijn overvloedig begroeid met muurleeuwenbekjes, heel mooi.

Als je nu de takken van de Blauwe regen netjes om palen wikkelt, krijg je op den duur precies wat je voor ogen had: zie hieronder

Helaas was de Blauwe regen uitgebloeid maar het is nog altijd prachtig!

Uitzicht vanonder de blauwe-regenbogen op een stuk van de beeldentuin.

He, jasses, wat een confronterend verzinsel. En ik heb al zo'n hekel aan de mijne!

De vijver, geheel in lijn met het ontwerp van de tuin.

De drie dames zitten hier wat te babbelen en te rusten.....

Dit was ook een heel mooi stukje. In het water leefde enthousiast een hele horde bootsmannetjes en groene kikkertjes.

Verhip, ik dacht al: waar is Joke toch gebleven!

Je zou de hele muur moeten zien om van zijn schoonheid te kunnen genieten. Echt een aanrader hier eens heen te gaan. Helaas was het museum op zondag gesloten.

Het kopje soep en het broodje brie dat ons was voorgeschoteld, bleek niet te worden geserveerd. Daarvoor in de plaats lekker broodjes en een heerlijke salade van ruccola, geitenkaas, walnoten en lekkere dressing. De versgeperste jus d'orange mocht er ook wezen, zeer lekker!

Bij deze gelegenheid maar even een aantal dames op de foto.

Ook nog even van de andere kant van de tafel.

En de sluitstukken: Hermien en Dorine.

De koude van de vorige dag was op zondag al snel verdwenen toen de temperatuur almaar lekkerder werd. En hier ging ook de zon nog schijnen, heerlijk!

De stemming zat er nog steeds goed in! Wij hadden traditiegetrouw een heel fijn weekend waarbij wij veel plezier beleefden aan mooie tuinen maar ook aan elkaar!

Veel gezien, veel gelopen, lekker gegeten, heerlijk zonnetje, tja, dan gebeurt er dit! Henny en Eva: elk jaar is er iemand de klos, nu waren jullie aan de beurt!

De kabouterschoentjes van Hester (door haar echtvriend afgepingeld tot € 17,50).

De tuin van Roos van Hijken was een uitstekende afsluiter. Een grote tuin van 7.000 m² die "eigenzinnig" was ingericht.

De kip uit de serie Birds of Zimbabwe, lopen gezellig over het gazon.....

Een eigenzinnige ligusterboog scheiden de diverse tuingedeelten.

De heer des huizes vertelde dat hij de bloemen en planten verzorgde en zijn echtgenote de buxushagen: degene die er netjes uitzien, zijn door haar geknipt... Dat zijn we nog niet eerder tegen gekomen, deze rolverdeling!

De borders hier waren bedekt met een laag paardenmest. Daar profiteerden de inktzwammetjes weer van.

Wat zijn de enkelvoudige rozen toch mooi, hun eenvoud is hun kracht.

Mooie hoeveelheid Zeeuwse knoop, doet het uitstekend op deze vruchtbare grond.

Het Zeeuws knoopje moet je op je knieën bekijken, het zit zo prachtig in elkaar!

Langs onze wandeling langs de plantenborders kwamen we ook deze prachtige Lupine tegen. Juist, het is de Lupine cruickshankii die Tineke aanbood voor de stekkenruil.

Deze plant kenden we niet. Je zou denken dat het een grassoort is maar dat is het niet. Wat het wel is.......?

Op naar het achterste stuk van de tuin: een wilde plantenwei in ontwikkeling.

Een paar dames zitten hebben zich al verzekerd van een verkwikkende kop koffie of thee.

Nog zo'n schitterende roos. Geen wonder dat dit genaamd wordt "de koningin der bloemen". Is het geen beauty?

Oh nee...., ze hebben weer een plantenverkoopplek gevonden! Dat wordt weer graaien en snaaien.

Alsof hun tuinen nog niet vol genoeg staan.....

Voor de fotograaf geen plantjes maar dit snoezige ontbijtsetje dat ze ontdekte in de vitrine van museum De Buitenplaats. Meteen het eind van deze fotoreportage. Ik hoop dat jullie er plezier aan beleven. Groeten van Tineke

 

 

Bezoek van tuinclub uit Den Haag: 13 juni 2013

Dorine ontvangt de Haagse tuinclub die na een rondwandeling op De Wierse en een heerlijke lunch ietwat doezelig in Eerbeek belandt.

Voor de potplantencollectie van Dorine is het eigenlijk nog wat te vroeg maar er valt toch genoeg te zien.

Van de vele Passiflora's tonen sommige al hun eerste bloemen die zeer in de smaak vallen bij ons bezoek.

Maar in Dorines tuin valt altijd veel te zien als je er oog voor hebt.

Hier het fraaie nestkastje dat Dorine speciaal voor de moslimmeesjes maakte.

Zelfgebakken etiketjes voor de kruidentuin. Hoe inventief!

O jee, het begint al te miezeren......

In de tuin van Joop is altijd veel te zien. Gelukkig is het weer droog geworden.

Verscholen in het groen vertelt Joop over haar bonte en vrolijke tuin.

De fotograaf doet een nieuwe ontdekking: Joop is een hondenliefhebber en dat symboliseert dit kleine beest bij de vijver. Vast een kadootje!

De blommen staan er weer uitbundig bij!

Ach, en ook hier een nieuwe aanwinst.

In de natuur bestaat geen gevloek. Alles kan met alles!

Hennie en Dorine zien dat de fotograaf hen in de kijker heeft......

Zijn de dames moe na de lange dag of genieten ze van de tuin?
Maakt niet uit, het levert een mooi plaatje op.

Hier en daar is het wel erg sluip door kruip door in de tuin van Joop.

Waar haalt ze dit nou weer vandaan.
Vraag van een Haagse tuindame: u houdt zeker veel van paars?

Onze Joop met de oudste bezoekster die ooit haar tuin bezocht: 91 jaar en still going strong! Zo willen we dat graag allemaal.

Op naar Marina waar de tafel klaarstaat met "een hapje en een drankje".

Nu begint het stevig door te regenen. Hoe jammer maar hoe heerlijk voor de gortdroge tuinen......

Christine heeft weer de heerlijkste hapjes in elkaar geknutseld en alle even lekker! Dat levert altijd een welkome bijdrage aan de feestvreugde.

Een enkeling wil toch ook de tuin zien....., daar kwamen ze immers voor.

De Joffers die hun tuin openstelden kregen een mooi boek ten geschenke: Joop, Dorine, Marina, Marjolein, Martha. De fotograaf kon in de laatste twee tuinen helaas niet aanwezig zijn maar weet zeker dat ze er als altijd prachtig uitzagen.

Het werd Lumine nog zó gezegd: doe nou eens normaal op een foto!!
Of zou ze stiekem te diep in het glaasje hebben gekeken.......?

Marina leidt ondertussen de bezoekers door haar fraaie tuin.

 

Voorjaarslezing Natuurrijk tuinieren, 19 februari 2013

Machteld Klees, die haar sporen op het gebied van natuurlijk (zelf noemt ze
het liever natuurrijk) tuinieren ruimschoots verdiend heeft, komt een lezing
houden bij onze tuinclub.

Joop heeft al snel contact gemaakt met Machteld. Joop is een liefhebber van het natuurrijk tuinieren, zij vindt dat het voorkomen van al die leuke beestjes in haar tuin een toegevoegde waarde aan het genieten geeft.

Het eerste dat onze Joffers ontdekten bij het binnenkomen, was de tafel met allerlei lekkers. Bakken is leuk, maar ervan eten nog veel meer!

En altijd valt er wel weer het nodige te kwekken. Dat deden ook Coby en Rita onder het genot van thee en gebak.

Een van de leuke weetjes uit de lezing ging over de Koekoeksbloem. Om te voorkomen dat die je hele tuin door uitzaai bedekt met deze bloemen, moet je na de bloei kijken naar de zaaddozen: zijn die dik en rond dan knip je ze snel weg want die bevatten het zaad. De planten zijn meerjarig dus volgend jaar krijg je er weer genoeg terug. En altijd blijft wel ergens zo'n vrouwtjesplant staan, dus kwijt raak je ze nooit.

 

Kookfestijn met Christine februari 2013

Traditiegetrouw gaat er weer gekookt worden. Nu op de nieuwe Eerbeekse locatie. Christine laat weer weten wat er op het programma staat en wie wat moet maken.

De dames gaan weer braaf aan het prutten en Christine houdt de boel haarscherp in de gaten. Wat er straks op tafel staat, heeft zij immers zelf bedacht en dan moet het ook wel pico bello in orde zijn!  

Marina is al een aardig eindje op weg met haar gerecht.

Ada is bezig met de Turkse courgettekoekjes. Het thema is dit jaar namelijk de Turkse keuken en die kent heerlijke gerechten.

Irene: meid, luister nou toch eens wat een onbekende rariteiten in dit menu staan. Zou dat nou wel lekker zijn?!

Als alles klaar is, ziet het er prachtig en kleurrijk uit. Samen mogen de Joffers dit weer allemaal opeten, dat wordt smullen geblazen. Straks weten ze precies welke gerechten ze gaan uitknippen uit het receptenboek en welke niet.......

 

Planten- en stekkenruil herfst 2012

Ja hoor, voor zoiets moet je bij Johanna zijn! Zij is de enige van onze Joffers die haar bezoek verwelkomt met een mooie wisselende fotoserie van haar tuin, afgespeeld op haar grooooote LCD-scherm......

Bij toerbeurten worden er lekkere baksels gefabriceerd in de diverse Jofferkeukens. Bij ons is het nooit "een koekje bij de thee", maar lekkere stukken taart!

Het was fijn dat Dorine er ook bij kon zijn. Ze kreeg een blommetje als gebaar van waardering en bemoediging.

In Joops gezellige zonnige kamer mochten de Joffers opnoemen wat ze hadden meegebracht. Dure Latijnse namen waren erbij, en als niemand daar een jota van snapte, volgden uitvoerige beschrijvingen van de plant als zijnde "halfhoog, afkomstig van kwekerij Huppeldepup, mooie witte bloempjes met blauwe meeldraadjes....., waarop iemand dan weer riep: "nee joh, die heet anders, het is Klotaria frunnikiosa".

Joop was blij dat we in haar huis verzamelden, kon ze tijdens de plantenbenoemingen tenminste lekker een stickie roken! Nog opgeluchter was ze toen het span eenmaal weer buiten stond en ze haar paarse domein weer voor zichzelf had en ze weer lekker relaxed achter haar nieuwe Mac mocht! Dankjewel hoor Johanna, het was gezellig toeven in je paarse domein!

 

Bezoek aan de Uiterwaard, september 2012

De Uiterwaard was een prachtige afsluiting van het tuinjaar 2012.
We hopen komende zomer nog weer een bezoek aan deze tuin te brengen.
De eigenaar "plantenverzamelaar" Tom Blokvoort, leidde ons zelf rond en naam daar uitgebreid de tijd voor. De prachtige tuin met zicht op de IJssel en prachtige borders waren een belevenis. De 6.200 m² bewerkt hij grotendeels zelf. Hij is altijd op zoek naar spannende planten en vindt het geen probleem veel planten 's winters in de kas te laten overwinteren. Alle planten hebben wel een geschiedenis in de tuin.
Het was leuk om zijn betrokken verhalen te horen.
(Foto en verslag: Tienke van H.)

Tuinrondje juni 2012

Wij bezochten de tuinen van Marjolein, Ada en Nanny.
Helaas werd het tuinbezoek aan Nanny's tuin niet vastgelegd.

Marjolein wordt nog maar kort in haar groene paradijsje. De tuin kreeg ze kado maar ze onderhoudt hem met liefde en plezier.

De Brandende liefde ofwel Lychnis calcedonia knalt de border uit en dat is wel lekker op zo'n druilerige dag als vandaag.

Onze Joop heeft het prieel gevonden. De kleur blauw is in werkelijkheid natuurlijk paars. Paars van onze Paarse Boskabouter!

Wind, lucht, vocht en zon, dat is waarbij rozen floreren.

Een heerlijke tuin maar wat een werk om dit alles bij te houden!

Een Allium die wij allen zeer fraai vinden.

Het gazon is speciaal voor het tuinbezoek nog even gemaaid.

De trotse tuinvrouw moet even onder de rozenboog voor een plaatje.

Vervolgens gaan we naar de tuin van Ada. Ze woont op nummer 14a, wat een lief nummerbordje.

Ada heeft een gastvrij welkom neergezet.

Maar ze staat ons al op te wachten om ons welkom te heten.

Er kan niet ergens een tafel staan of onze Joffers zijgen erbij neer.....

Ada vertelt over het ontstaan van haar tuin, wat er veranderd is en hoe ze het geheel heeft aangepast aan de huidige omstandigheden.

Een tuinbezoek is altijd nuttig. Je wilt natuurlijk goed voor de dag komen. Zo ook Ada, snel heeft ze de buxushagen een knipbeurt gegeven.

Ada's bosvijvertje. Er staat ook een bank bij, een heerlijk plekje om wat te gaan
zitten mijmeren.

 

Tuinreis 2012

Op vrijdag 8 en zaterdag 9 juni maakten we met 15 Joffers (Marina kon helaas niet mee vanwege een sterfgeval) een tuinreis naar kop van Noord Holland.
We werden vervoerd door Rob Aarnoudse met zijn Orange Bus, waar we precies in pasten. Heel veel ruimte voor bagage was er niet, waardoor de bus op onze terugreis tot in alle hoeken en gaten en het middenpad gevuld was met onze tuin-trofeen. 

Ons busje bracht ons vervolgens over de dijk via Enkhuizen en een lunchplek in Oosterleek naar de topper van de dag; Ilnacullin Schellinkhout van Joke en Marinus Kooy. Een tuin om nog eens naar terug te gaan. We werden eerst rondgeleid in de heestertuin, met een ongelofelijke verscheidenheid aan bijzondere bomen en struiken waar Marinus zonder moeite alle Latijnse namen van kon ophoesten. Daarna viel onze mond open van de ongelofelijk rijk gevulde- en gevarieerde borders die nog volgden.

De laatste tuin die we bezochten lag in het pitoreske dorpje Twisk. Deze tuin van Margreet Meeuwes had ook weer een geheel eigen stijl en plantenkeuze. 

Op zaterdag liet de zon ons, anders dan verwacht, geheel in de steek. We moesten het doen met een straffe wind, een beetje regen en 12 graden. 
De eerst de tuin Versicolor, van Marianne Greine en haar man. De tuin ligt aan een doodlopend weggetje midden in het vlakke land en heeft zich met veel hagen en heggetjes gewapend tegen de bijna altijd waaiende wind daar. Voor de wind van deze dagen nog nauwelijks voldoende. Een enthousiaste creatieve, verrassende tuin.

In de kwekerij in Winkel van Dieuwke Wijn; Liefhebbersplanten gingen de trossen los. Dat de kwekerij die daarna kwam; de Engelhoeve in Warmenhuizen van Mike en partner Hanno nog veel aantrekkelijker was, daar was even niet mee gerekend. De warme ontvangst, koffie, thee, pompoensoep en heerlijke belegde broodjes en ook nog een leuke tuin met even verrukkelijke kwekerij, was een feestje. Een sfeer, een tuin en een kwekerij om niet direct weg te willen. 

De laatste tuin bleek voor een aantal Joffers voor een groot deel bekend. Die Lange Huys.  Deze tuin is sedert 3 jaar uitgebreid met een heestertuin. De oorspronkelijke tuin kenmerkt zich door de strakke indeling die terug te vinden is de Beemster die dit jaar 400 jaar gelden is drooggelegd. Het meest onder de indruk waren we echter van haar wilde bloemen border.

De Joffers werden dit jaar vervoerd door een wat kleinere bus dan ze gewend waren en daar hadden de dames niet op gerekend......

O jee, en dan ook nog een tweede kwekerij bezocht, daar was ook geen rekening mee gehouden. Dus moest alles op schoot maar dat hadden de tuiniersters er wel voor over, dan maar tuindertjes en plantjes op één hoop!

Aan het einde van de reis het vertrouwde beeld in Eerbeek. En nu maar allep lanten de grond in stoppen! En hopen dat ze het op onze arme zandgrond zullen doen want dat is ook maar afwachten natuurlijk.

 

Tuinbezoek van De Klaproos: juni 2012

Ditmaal ontvingen wij tuinclub De Klaproos, waar wij eerder zelf een bezoek brachten. Het is een snikhete dag en Joop is gehuld in haar "Paarse lap". Lumine: ze zitten aan je Eenbes! Waarop Joop uitroept: ik heb toch gezegd "alleen het Zevenblad plukken!!!"

In de relaxtuin van Joop zijn altijd leuke dingen te vinden.

De prachtige tuin van Martha, met de mooie blauwe Irissen en de kikkers in de grote vijver, krijgen ook bezoek van de Klaproosleden.

Het echtpaar Radius zit klaar, in afwachting van het tuinbezoek.

De stoeltjes staan weer klaar onder de boom, in afwachting van de gasten.

In de tuin van Marina staat een heerlijke lunch klaar die gemaakt werd door de Joffers.
Hendrikje: zie je dat mijn toetje helemaal uiteen is gevallen?
Marina: ach meid, dat ziet toch niemand, de smaak is verrukkulluk!

Heerlijk even zitten in de schaduw en in de mooie blommentuin.

Marina legt uit waarom ze zo'n kaal stuk in de border heeft liggen: allemaal de schuld van woelmuizen en mollen, zegt ze. Daar hebben wij zo'n last van!

Tot slot naar de fraaie tuin van Lumine. Klein maar piekfijn en overal uitgekiende combinaties. Elke dag knipt ze er elk uitgebloeid bloempje en verdord blaadje uit, want het moet wel kloppen! Dat is haar lust en haar leven.
Hierna gaan de bezoekers weer huiswaarts, het was een mooie dag!

 

Koken met Christine: 3 februari 2012

Christine heeft weer een nieuwe locatie op de kop getikt en de Joffers gaan koken in het Tjark Rikscentrum in Eerbeek. Traditiegetrouw heeft Christine als intro weer een lekker drankje gebrouwen.

Hennie en Lumine

Tienke: vind jij dit lekker? Gé: ik kan de ingrediënten niet goed thuisbrengen....

 Zoals gewoonlijk legt Christine uit wat de bedoeling en wat iedereen moet doen.

Lumine: dit wordt verrukkulluk, dolletjes!!

Coby ontfermt zich over de uitstalling van de hapjes. Of neemt ze er wat van?

Dit wordt lachen jongens!

Nanny vraagt zich af waarmee ze zal beginnen.

Hermien zoekt een plekje voor de pan.

Tienke en Joke zijn druk aan het kokkerellen.

Terwijl de dames gezellig kouten worden de gerechten gezamenlijk opgeten.

Een lekker glaasje wijn erbij, zo wordt het een gezellige avond!

 

Naar de Passieflorahoeve: 25 mei 2011

Enige tuinjoffers hadden een bezoek aan de Passieflorahoeve georganiseerde. Maar Passiflora's stonden er bijna allemaal zonder bloemen, de tijd was voorbij.
Dit was wel een mooie trouwens!

Na een kopje, thee, koffie of limonade plus een gezellige babbel gingen we onze aandacht vestigen op de vlinders hier.

Vlinders zijn met stip de mooiste insecten, vooral die uit tropische gebieden.

Je zou ze maar wat graag door je tuin zien vliegen.

Bij tropische vlinders behoren tropische planten. Die stonden er dus ook.

De overbekende Morpho, een zeer bejaard en afgevlogen exemplaar uit deze familie van traag fladderende en imponerende vlinders.

Rupsen worden hier volop gekweekt. Dat is ook wel nodig als je je realiseert dat een vlinder over het algemeen een zeer kort leven is toebedeeld.

Er zijn trekvlinders die het een aardig poosje uithouden, er zijn overwinteraars maar de meeste leven iets meer dan een week tot nauwelijks drie weken.

Dit is een Morpho met dichtgevouwen vleugels. Angstaanjagende ogen op de ondervleugels moeten vijanden angst aanjagen....

 

Naar de Boschhoeve: 3 augustus 2011

Al sinds de oprichting van onze tuinclub is het startpunt van onze activiteiten altijd geweest: bij Joop.

Naar de bollen, die heerlijke bollen
waar je sprakeloos geniet van de kleur die je ziet,
naar de bollen, die heerlijke bollen!

Gé had de bolide meegenomen, ze had er zin in! Kap naar beneden en karren maar! Marjolein, Tineke en Willy mochten mee. Nou, dat hebben ze geweten!
Tineke en Willy, die achterin zaten, vingen de volle wind en hadden bij aankomst op de Boschhoeve nog maar de helft van hun haren over.

Het comité van ontvangst, in de persoon van Hermien, stond ons al op te wachten!
Ze was benieuwd wat de Joffers van haar gladiolen zouden vinden.

De Joffers die hier voor het eerst kwamen, keken hun ogen uit!

De Joffers gaan plat voor deze gladiool maar Hermien vertelt dat ze hem eigenlijk weg moet gooien omdat er geen belangstelling voor is van de handelaars.
Wij begrijpen niks van deze bollenwereld!

Hermien legt uit welke eigenschappen een gladiool moet hebben wil hij in aanmerking komen voor productie.

Henny neemt Hermien even apart en zegt: nu sta je wel weer een interessant verhaal te houden maar de vorige keer vertelde je heel iets anders! Hermien: mondje dicht, dat hebben die vrouwen toch niet door.....!

Het is geen wonder dat zoveel mensen deze gladiolen mooi vinden. Er rolt momenteel een enorme golf van publiciteit over Hermien heen. Alleen het weekend van het gladiolenfestijn krijgt al een groot, over twee pagina's verdeeld artikel. Trouw heeft op hetzelfde moment een mooi stuk in haar bijlage en op de website van Trouw wordt er ook al aandacht aan de Challa-gladiolen besteed. Zeer verdiend hoor, Hermien!

Een gladiool met goud erin. Toen de eeste op het proefveld in Spankeren werd ontdekt, noemden we die meteen "Trouvaille". Wat een prachtige vondst, deze bijzondere en aantrekkelijke gladiool!

Kleuren variërend van zeer donker tot lichte paarstinten. Zo mooi!

De ene nog mooier dan de andere!

Hermien stond ze gul uit te delen. Uiteindelijk gaat het toch om de bol en niet om de bloem. Het is en blijft "handelswaar".

Bloemen even op de tafel en wij naar binnen voor een lekker kopje thee!

Onze voorzitster Wietske sprak Hermien hartelijk toe!

Binnen stond een gemengd boeket dat liet zien hoe mooi gladiolen daarin verwerkt kunnen worden. Het is vaak de vaas die bepaald of een boeket geslaagd is.

Eigenlijk zouden we ook de tuin bij de kwekerij nog bekijken maar inmiddels waren de hemelsluizen wijd open gezet en kletterde de regen naar beneden. De meeste Joffers gingen dan ook huiswaarts maar een paar diehards wilden toch nog even door de tuin wandelen.

Hermien stak de paraplu hoog in de lucht: akela, wij volgen u!

Een kever in de tuin stond mistroostig te snikken, al die regen op zijn bast ook!
Wij vonden het een zeer geslaagd uitje en wensen Hermien komend weekend heel veel succes bij haar Gladiolenfestijn.

Tuinreis 2011 naar Zuid-Limburg

Onze tuinreis ging ditmaal naar Zuid-Limburg en naar een tuin die direct over de grens in Duitsland lag. Uitgerekend begon het avontuur met regen waardoor wij ons echter niet lieten mismoedigen.

Bij de familie Verheggen werden wij verwelkomd met koffie en Limburgse vlaai!

Het motregende niet alleen maar het was best koud ook en de warme koffie ging erin als koek bij iedereen.

Mevrouw Verheggen vertelt over het ontstaan van haar tuin in Lottum.

Ondanks de regen ziet de tuin er prachtig uit. Gazons netjes glad geschoren en de blommen stonden nog mooi rechtop.

Dit is toch eigenlijk het toppunt: heb je zo'n grote tuin en dan nog staan de potten in rijen van zes op het terras. We zijn ook allemaal hetzelfde!

Nou, de joy is vandaag zowel in onszelf als in de dingen die we zien hoor!

Op een idee gebracht: voortaan gaan we de Rodochiton niet alleen langs het gaas laten klimmen maar stoppen we ze ook in hangende potten. Geweldige vondst!

Dahlia's zijn blijkbaar enorm populair in de ze streek want in elke tuin worden ze toegepast. Nu moet het wel gezegd worden: er zijn tegenwoordig prachtige kleuren, vooral ook met donkere bladeren. Hier in het zuiden is vooral magenta in de mode.

In de winter wil je toch ook iets te doen hebben. Dan is dit knutselwerk natuurlijk mooi bedacht. Want in de zomer kun je het weer verkopen. Bingo! Zo komt Jan Splinter door de winter.

Wat is de kamperfoelie toch mooi! En dan die druppels erop, super hoor!

We zagen in alle tuinen heel veel Clematis toegepast. De bloemen ervan zijn ook wel beeldschoon. Voor deze ga ik plat, ik wil er nog eens op de kop proberen te tikken. De blauwe is trouwens ook heel mooi.

Kijk eens, in een verborgen paadje liggen de zelf geknutselde drinkbakken voor de vogels al klaar om verkocht te worden. Goed idee om de kosten voor de tuin weer wat te compenseren en het houdt een mens de straat af!

Door de tuin in kamers in te delen, kun je heel veel kleine tuintjes maken. Deze tuinkamer was heel weldadig van vorm en kleur.

Ondanks de aanhoudende regendouche valt er hier genoeg te genieten.

Dit zou je toch zo willen kopiëren in je tuin? Prachtig! En of er niet genoeg bloeide stonden hier ook potten in de borders om nog meer fleur te brengen.

Alweer een andere kelkbloemige Clematis. Ook mooi.

Is dit mooi? Ik vind van niet. De oorspronkelijke vorm is door haar eenvoud vele malen mooier.

De tweede tuin die we gaan bezoeken is Huys de Bong in Baarlo, van meneer André die er met zijn zwierige hoed uitziet als een echte sjieke tuinheer.

Nog altijd vanonder de paraplu's bekijken we de bloemenborders, die aan beide kanten fraai gevuld zijn.

Van deze Verbena zijn we zeer gecharmeerd. Gelukkig staat er nog een kwekerij op het programma.

Een romantische rozenboog met roos New Dawn en zachtlila Clematis.

Op naar Marni's kwekerij waar Hermien ontvangen wordt met een hartelijke pakkerd.

Na een rondleiding met uitleg en aanwijzingen mogen we zelf op pad om rond te kijken in de prachtige kwekerijtuin.

Hendrikje in haar ludieke zebrajasje heeft zich aan het gezelschap onttrokken; zij gaat liever op zoek naar mooie plantjes.

En ook Henny is er traditiegetrouw als de kippen bij om haar slag te slaan. Of ze nog wel een plek in haar tuin heeft voor al die plantjes is een vraag waar ze zich maar even niet druk over maakt......

In de kwekerijtuin groeit een schitterende Rode engelwortel: de Angelica gigantea.

En kijk toch eens hoe die bloeit, onvoorstelbaar mooi!

Ook deze aparte abrikooskleurige Vingerhoedskruid is het bekijken waard.

Kijk nou toch eens, de rups van de Koninginnepage is hier al zo groot dat hij weldra gaat verpoppen. Negen prachtige pagevlinders vlogen hier in het voorjaar al rond en er volgt een tweede generatie. Jaloersmakend!

In de kwekerij stond een Acer griseum. Wat een prachtige bast zit daar omheen

De vergroeiing aan een stengel van de Veronica. Had ik nog nooit gezien maar sommige andere Joffers wel. Mooi!

Achter de kwekerij lag een waar lustoord vol schitterende planten, kronkelige paden en mooie uitzichten.

Dikbilkoeien in de wei bij de kwekerij. Dit is een echt koeienras dat is ontstaan uit een kruising tussen de melkkoe van het merk Mancelle en het Engelse Durhamras.

Wie hoge nood had, moest even door het vijvercentrum heenlopen dat naast de kwekerij lag. Slim hoor, je kwam daarbij langs allerlei potjes, glaasjes, frutseltjes en ook hoedjes. Ineke bezweek voor deze frivole hoed en had er de hele dag plezier van want haar grijze krullen bleven tenminste droog.

Laatste tuin voor vandaag: de Heerenhof. Bedacht en aangelegd door twee mannen die hun fantasie botvierden op hun leuke tuin.

De zachte motregen gaf veel planten iets extra's, zoals deze bijzondere Wolfsmelk.

Darmera peltata was in deze tuin volop te vinden en omvatten de vijver. De jongens bleken er dol op.

He, dit was de eerste keer dat ik deze plant in zag staan in een tuin die wij bezochten. Het is een Lysimachiasoort die ik ooit van Hermien kreeg. Ze vond mij toen vast nog niet aardig want het kreng woekert als een idioot en hoe je ook trekt, hij laat zich niet verwijderen. Op de lössgrond krijgt hij mooi blad, bij ons niet.

Darmera peltata. Wij keken vol jaloezie naar alle planten die er uitzagen alsof ze zo uit de kwekerij kwamen. Of, zoals een joffer opmerkte, alsof ze met Pledge behandeld zijn. Maar het is de oervruchtbare lössgrond die alles hier zo geweldig laat groeien en bloeien. Bijna nog beter dan op klei.

In de tuin was een vorstelijk kippenhok waar de haan de wacht hield over zijn harem. Pas toen wij onze hielen lichtten, stapte hij de tuin weer in.

In het kippenhok liepen een heleboel bosmuizen. Jonkies nog. Ach, wat zijn ze schattig, hoe kan een mens hier toch bang voor zijn. Heel apart zijn de blauwe streepjes op het vachtje, ik zie ze alleen in kastanjebruin.

De regen tovert mooie druppels op en langs de bladeren.

Door dakplatanen (?) overdekt pleintje. Je moet er maar op komen.

De tuin werd tevens gebruikt als expositieruimte en her en der stonden kunstwerken. Ik kon er niet van onder de indruk geraken, misschien de andere Joffers wel?

Wie moest wachten tot het toilet vrij kwam, kon even lekker in dit rode bed kruipen. Al had ik niet de indruk dat het hiervoor bestemd was.

Even doet dit denken aan dezelfde soort vijvers boven in het Spaanse Alhambra. De tuinheren maakten hier een rustgevende groene tuin als tegenstelling tot hun bloemenparadijsje.

In het verlengde lag een vijver die meteen door de Joffers werd benoemd als zwembad. Wij vonden dit niet mooi maar dat hebben we niet gezegd. Alhoewel, de tuinheren waren er zelf ook niet echt kapot van en waren alweer aan het knutselen met witbloeiende planten.

De beide kunstenaars bouwden hun droomhuis: het glazen huis. Een indrukwekkende ruimte met fraai uitzicht op de tuin, en vol glaswerk. Ada zou er zo intrekken, zo mooi vond ze het. Wat zou ze ons missen!!

Door bemiddeling van Hermien kwamen we vervolgens terecht in de Carishof te Klimmen. Woorden schieten te kort om deze tuin te beschrijven, de perfectie is hier bereikt en is schitterend om te zien.

Op de cour zit Corry even bij te komen. In het hoekje staan twee bomen die verwijderd werden maar vanwege hun vorm nu als decoratie dienen.

Hermien: hoe kan het nou toch dat zoiets bij ons zo truttig staat en het hier helemaal goed is en tot z'n recht komt.....

Op dit punt gekomen vielen onze monden open. Stunning, noemen de Engelsen het, zij drukken zich veel eleganter uit. Onwaarschijnlijk groene gazons, en allemaal even netjes gemillimeterd. En zo ontzettend smaakvol!

Vanaf het terras een kijkje op het bakhuisje.

Werkelijk alles staat op de juiste plek en verhoogt de kijkvreugde.

Ook vanaf het terras zicht op de grote niervormige vijver.

Alsof het nog niet genoeg is: kijkje op de serre.

De drie heren die dit samen bedachten, moeten wel dag en nacht hebben gebrainstormed over hoe ze hun domein nog completer zouden kunnen maken.

De vele buxushagen en -bollen had ook hier te lijden van ziektes. De mannen sliepen er 's nachts niet van en lieten een deskundige komen die op zijn knieën met behulp van een loep in kaart bracht wat hier voor ongedierte huisde.

Het is wel duidelijk dat alle ogen hier gericht zijn op iets heel bijzonders......

... want hier was Thérèse aan het werk! Wij hadden dit nog voorwerp nog nooit gezien. Door middel van draden in de bodem loopt het voorgeprogrammeerde grasmaaiapparaat over het gazon en knipt het egaal. Als het klaar is, wandelt de robot weer terug naar het oplaadstation en parkeert zichzelf daar. Robot Martha loopt een eind verderop. Commentaar: hier moet wel een heleboel geld in kas zijn.

Doorkijkje naar het eind van de tuin. Het gras lijkt hier gifgroen maar dat is te wijten aan de technische prestaties van het fototoestel van Hermien. Dat is namelijk tijdens de tweede dag gebruikt toen het toestel van de huisfotograaf het liet afweten.

Weer zo'n origineel idee: een beplante boomspiegel omgeven door rieten vlechtwerk.

Kijkje op het domein van de drie hieren.

Het bakhuisje. Helemaal in takt maar het wordt niet als zodanig gebruikt.

Eenvoud is het kenmerk van het ware: smaakvol hekje.

De grote vijver wordt behaaglijk omzoomd door grote oude bomen.

Aan de kant groeit Zwanenbloem.

Die is wel heel erg mooi! Vroeger bloeide deze plant langs elke boerensloot maar door achteruitgang van het milieu en door het slechte natuurbeheer, zie je hem nog zelden. Zwanenbloem heeft wel noten op haar zang, alleen in heel goed water wil ze bloeien.

De dames werden in elke tuin getroffen door de insecten die op de bloemen vlogen maar hadden niet in de gaten dat zich dat beperkte tot slechts een enkele soort: kleine zweefvliegjes. Nergens zoemende hommels of fladderende vlinders. Hoe kan dat ook anders, alle planten moeten gaaf blijven dus wordt er heel wat troep gespoten. Deze groene bladhaantjes wisten de dans te ontspringen. Mooi gecamoufleerd.

Wij wilden de serre wel eens van binnen bekijken en opnieuw vielen onze monden open.

Vanaf het plafond hingen de druiventrosjes rijk te pronk en de serre was uiterst behaaglijk ingericht met kleur, bloei en passende inrichting.

Wat een dorado! Zelfs de Oleander ontbreekt niet. Maar in de winter ondergaat het interieur een metamorfose want alle potten worden hier opgeslagen, met plant en al. Deed me denken aan Dorine!

 

 

De drie heren hebben de taken goed verdeeld. De een kookt, de ander knipt de randjes en de derde verwerkt fruit tot heerlijke brouwsels die gretig aftrek vonden bij de Joffers.

Oef, toch nog een ongerechtigheid. Dit exemplaar werd niet aangeplant maar moet spontaan via een vogelpoepje hier terecht zijn gekomen. Het is Valeriaan die trouwens prachtig kleurt bij de blauwe plant erachter.

En dit zijn ze dan de drie heren van de Carishof die hun kapitaal bijeen gelegd hebben om de toekomst te kunnen slijten in dit prachtige oord dat ook nog eens gebed ligt in een uitermate fraai en aangenaam groen landschap. Bereidwillig poseerden zij voor de huisfotograaf van de Joffers.

Nou, dan denk je dat je alle hoogtepunten wel gehad hebt en dan blijkt de volgende tuin ook weer een spectakel! Het is het Francreverhofje. Mevrouw wacht vol ongeduld op haar echtgenoot die deelneemt aan de Processie-optocht in het dorp. Hij kan namelijk zo leuk vertellen, zegt ze.

Ondertussen wandelen wij door de smetteloze maar prachtige tuin.

De maagd waakt over het domein. Jammer dat ze net voor een paal is gepositioneerd. Maar misschien is het ook wel zo dat ze een steuntje in de rug nodig heeft in deze turbulente tijd vol ongeloof en kerk-afvalligen!

Deze schitternd gekleurde papaver valt direct in het oog. Er hangt een rood draadje omheen want er zal mee worden doorgefokt, dat is duidelijk.

Ach hoe vredig ligt hij te slapen. De echte ligt in huis te maffen. Beton kun je mooi laten bemossen door het in te smeren met dikke yoghurt. De elementen doen de rest.

Hoe smaakvol allemaal en hoe rijk bloeiend.

Het is tevens open tuinen weekend dus af en toe komen wij een Duitse bezoeker tegen. Wij hebben er geen last van.

Ach, hoe lieflijk toch....

Op deze foto is de Koningin van Maastricht te zien. Daaronder zit de Koningin van Loenen. De dahlia had een doorsnede van wel 30 cm al komt dat niet tot z'n recht zoals bedoeld door de fotograaf. Optisch bedrog.

Smetteloos schone paden, mooi van vorm maar eng van leegte. Ik bedoel maar: wat gaat er allemaal overheen om ieder sprietje groen en elk kiemplantje mos in de kiem te smoren...... Wij hoorden er al over in een vorige tuin, kun je nagaan.

Dit zijn de zweefvliegjes die de bloemen bezoeken. Zij hebben verder niks te zoeken op de planten. Daarop willen wel insecten, vlinders onder andere, hun eitjes leggen en willen de daaruit komende rupsjes groeien. Maar die zijn in geen velden of wegen te zien. Volgens de tuinheer zitten zijn hagen in de lente zo vol merelnesten dat daardoor geen slak in de tuin te zien is. Jaja, make that the cat wise! De jonge vogeltjes groeien alleen maar door eiwitrijk voedsel: rupsen vooral!

Klein Sissinghurst, daar zie je ook van die koppen boven de planten uitsteken.

Papavers zijn toch wel zeer dankbare planten. Als de zon er doorheen schijnt kun je er lang bij staan te kijken, vooral als de zweefvliegjes door de vele meeldraden krioelen.

Ordnung muss sein! Zelfs de gieters staan in keurige formatie gezet. Hemel, wat een troep is het in mijn eigen tuin, naar elk stuk tuingereedschap moet ik zoeken.....

In een appelboom zijn zaden van de Mistletoe ofwel Vogellijm geënt. In het zuiden van Limburg komt deze parasitaire plant veel voor. Er hangen dan ook meerder planten in de appelboom. Heel apart, zowel volgroeide bessen als jonge zitten eraan.

Wat doen die vrouwen daar, wat staan ze uit te spoken??

In de handen van Hermien liggen besjes van de Vogelmelk en de andere twee joffers kijken jaloers toe. Maar Hermien belooft dat zij ook een stekje krijgen als het haar lukt ze tot planten te ontwikkelen. Gut, ik dacht altijd dat alleen mensen van andere tuinclubs zaden mee pikten. Maar Hermien zegt dat ze op de grond gevallen waren, en dat geloven we dan maar!

In Sonsbek is onze laatste bestemming de tuin van echtpaar Huet. Zij zitten handenwringend op ons te wachten want zij dachten dat wij anderhalf uur eerder zouden arriveren en ze moeten weg.

Maar mevrouw Huet blijkt een aardig mens en ze neemt toch alle tijd ons rond te leiden in haar paradijsje.

De Martagonlelie staat hier in bloei, die hebben we niet eerder gezien. Prachtig!

Limburgers houden veel van katten. Ik zag ze in allerlei vormen in de diverse tuinen, hangend, zittend, slapend.

Ook hier weer alles even mooi en rijkbloeiend.

Knoeperds van Riddersporen en het lijkt of er niet eens stokken bij staan.

Nanny bedacht dat de fotografe ook zelf maar eens op de foto moest. Voici het resultaat. Tineke draagt een shirtje van Frans Molenaar, een pantalon van Chique & Apart en haar haar werd gestyled door Mari van der Ven, bekend van tv.

En toen was het voorbij en ging het weer richting Eerbeek. Wij hadden een grote bus geheel tot onze beschikking want Willemse was niet in staat een tweede tuinclub te vinden die mee wilden. Jammer voor hem natuurlijk maar voor ons was het wel heerlijk. Wij hadden qua tuinen een echte topreis! Wij hadden een prima chauffeur (Harm) en een dito reisbegeleidster (Gerda, net als vorig jaar), wij bezichtigen alleen maar schitterende tuinen, wij moesten samen in tweepersoons bedden slapen, wij kochten langs de weg verrukkullukke kersen en wij hadden het heel gezellig!

Verslag en foto's: Tineke

Verslag tuinbezoek aan de Klaproos: 26 mei 2011

Op een dag, die niet veel goeds beloofde qua weer, gingen wij op bezoek naar de tuinclub "De Klaproos" in Doetinchem. Wij waren benieuwd!

In de eerste tuin voelden wij ons meteen thuis: het was of we op bezoek waren bij onze eigen Joop: een weelde van bloemen, kleuren en geuren, alles mocht gewoon lekker door elkaar groeien.

Alvorens de tuin aan een nadere blik te onderwerpen, kregen wij een lekker kopje koffie met een eigen baksel, en ook beschuiten met aardbei: heerlijk! Ondertussen werd er uitgebreid kennis gemaakt met de tuiniersters van De Klaproos.

Ook op het terras bij de keuken werd gezellig gekeuveld.

Tineke, die geen zitvlees heeft, ging eens rondspeuren naar wat hier allemaal rond vloog en rond kroop. De tuin geurde helemaal naar een kruid waar ze de naam niet zo snel uit haar harde schijf naar boven kan krijgen, en ontwaarde een heleboel Elzenhaantjes die dol zijn op deze plant. Hier werd druk gewerkt aan nageslacht.

Mooie roze korenbloemen stonden er te stralen als gekleurde zonnetjes. Heel aantrekkelijk voor insecten en een streling voor het oog.

Prima bedenksel, dit potten en troepjeskastje. En het staat heel leuk.

Tuin nummer twee op het programma was nog jong, een jaar of drie werd hier druk gewerkt aan aanpassingen en veranderen om van andermans tuin een eigen ontwerp te maken. Heel leuk was het slootje dat kronkelend van voor naar achter door de tuin kabbelde. Het gazon gaat op den duur verdwijnen.

Op een paaltje in de tuin zat doodstil een prachtige libel: de Platbuik, familie van de Korenbouten. Door de harde wind bleef hij doodstil zitten, ondanks het feit dat we er met z'n allen met onze neuzen bovenop zaten. Bijzonder! Achter deze beide tuinen ligt een schitterend natuurgebiedje met een grote kolk en nog een plas. Mooie wilde vegetatie waar libellen en blauwtjes vlogen. Hier is een nieuwe woonwijk gepland! Ik zou er slapeloze nachten van krijgen......

Het leuke van zo'n tuinbezoek is, dat je zoveel variatie in tuinen ziet.

Op naar de volgende en laatste tuin, een van maar liefst een hectare groot. En zo'n tuin is natuurlijk weer geheel anders ingericht. Grote borders, golvende lijnen, prachtig groen gazon en hagen rondom.

We werden ontvangen met een lekker drankje terwijl de Klaproosdames nog even bezig gingen met de lunch die ons werd aangeboden.

Totaal onder de indruk waren wij wat de dames ons hier voorschotelden: een grote hoeveelheid verschillende gerechten, het een nog lekkerder dan het ander. Kijk de Joffers eens stralen, dit vonden ze fantastisch!

Een tweede tafel met nog meer schalen vol lekkers!

Een voorgerechtje dat niet alleen heerlijk smaakte, maar er ook nog beeldschoon uitzag, lokte alom bewondering uit. Marina zegt hier tegen onze superkok Christine: zie je dat Christine, jij denkt dat je er wat van kan, maar hier zitten ook kunstenaars op kookgebied bij de tuinclub hoor! Christine zit even met de mond vol tanden...... Wacht maar, denkt ze bij zichzelf, volgend jaar zullen wij deze tuinclub ook iets fraais voorschotelen! Want we gaan bezoeken uitwisselen!

Na nog een rondje door de tuin, en als verrassing nog een schaaltje ijs met verse aardbeien toe, nemen we afscheid en krijgt allemaal een bloemetje mee naar huis.  Geweldig dames van De Klaproos!! Het was een prachtige en heerlijke dag!

 

 

Expositie van de Groene Joffers: 18 maart 2011

Onze tweede activiteit in dit jaar was het organiseren van een expositie door onze eigen Joffers. Ik verbaas me er telkens weer over, en vind het ook frappant, dat tuinvrouwen niet alleen goed met hun groeisels en bloeisels weten om te gaan, maar daarnaast heerlijk kunnen bakken en ook nog kunstzinnig blijken.

Dit is een van de kunstwerken van Mariette Z. Huize de Droom, heeft ze het genoemd. Nu is Mariette niet zo lang geleden verhuisd, maar haar tuin is toch wat anders geworden dan hier afgebeeld.

Schilderstuk met een verhaal, door Tienke.
Zij bezat een heel oud vaasje waar ze erg aan was gehecht. Zoals vaak met dit soort kostbaarheden kwam het te vallen, en wel in gruzelementen. Tienke was diep bedroefd en kon er niet eens toe komen de scherven op te ruimen. Ze veegde ze bijeen en liet ze dagenlang liggen in een hoek. Te pijnlijk om er afscheid van te nemen. Maar toen het daar zo lag, bedacht ze dat ze er een schilderij van zou moeten maken. En dat deed ze.

Nog een schilderwerk. Dit is van Christine. Een echt tuinclubschilderij met allerlei bloemen die in haar tuin te vinden waren. Het hangt doorgaans te pronk in de huiskamer van de familie.

De vrolijke tulpen van Mieke mogen ook niet onvermeld blijven. Ze hangen in haar atelier, waar wij gastvij onze eigen werken en werkjes mochten ophangen en neerleggen. Maar zo zie je: elk heeft haar eigen stijl.

De vilten hoedjes van Joke. Zij is een kunstzinnige duizendpoot. Werkelijk van alles wil ze uitproberen en daarin slaagt ze heel aardig. Ze omkleedt keien met vilt, breit voor haar hele familie aparte mutsen, petjes, sloffen en sjaals en heeft ook al heel wat keramiek gemaakt. Oranje is haar favoriete kleur.

Een creatie van onze Joop, de Paarse Boskabouter. Zij doet niets liever dan stoffenmarkten afstruinen waarbij ze de meest exotische lappen koopt. Daarvan maakt ze dan vrolijke en fleurige creaties. Wel met behulp van heel makkelijke patronen. Dat zie je pas als ze uitlegt hoe haar creaties in elkaar zitten.

Ada is een van de Joffers die haar energie steekt in het maken van patchwork. Quilt heet dat geloof ik tegenwoordig. Er moet ongelooflijk veel werk zitten in het maken van mooie composities, het knippen van repen en alles zo netjes mogelijk aan elkaar naaien. Daarbij heeft Ada een uitstekend kleurgevoel.

Dit is er een van Eva. Weer geheel anders maar ook heel fraai!

En de derde is van Aartje. Ook achter dit werk zit een heel verhaal. Lief en leed en de verwerking daarvan zit verwerkt in alle stofjes die heel zorgvuldig vergaard werden en met veel gevoel tot een geheel werden verwerkt.

Van wie deze is..., ik heb geen idee. De maakster mag zich melden.
Lumine liet me inmiddels weten dat ze van Eva zijn. Het zijn tassen die je kunt uitvouwen en die vol zitten met handige zakken en zakjes. Slim!

Weer geheel iets anders is de kerststar die gemaakt werd door Hester.

De zeer bijzondere, van echt goud vervaardigde creatie van Tienke. Door het verwerkingsproces krijgt het goud hier en daar een andere kleur.

Er is geen Jofferbijeenkomst zonder een drankje en een knabbel. Dus dat was hier ook weer het geval. Op de voorgrond de onvolprezen huissap van Henny.

Mieke maakt werkelijk schitterende bronzen.

Tineke was helemaal weg van de steenuiltjes die Dorine had gemaakt. Geen wonder want die beschermt en ringt ze in de omgeving. Helaas had Dorine ze al geschonken aan haar hubby. Misschien waren ze niet eens te koop ook.

Een beeldhouwwerk van Ada van H.

Keramiek van Wil, heel fraai ook.

Irene verwerkte met afgedankte overhemden en andere kledij haar herinneringen in een exotisch tafereel.

Een vroeg werk van Lumine. Goed is al te zien hoe haar mooi "gepriegel" later weer terug te zien is in haar tuin, waar ze dagelijks met een schaartje rond loopt om uitgebloeide bloemen te verwijderen uit haar mooi plantenborders. Want die verstoren de zorgvuldig opgebouwde plantencomposities.

Hermien maakt vele verre reizen en legt alles vast in foto's.

Tineke doet weer wat anders met haar foto's die ze maakt tijdens haar dagelijkse struintochten door de natuur. Ze gaat een kaarten webwinkeltje toevoegen aan haar website. En nu maar hopen dat ze verkocht zullen worden.....

Mariette D.M. heeft een heel groot paneel meegebracht. Manshoog en in warme aardetinten geschilderd.

De kunstwerken van Wietske. 

 

Vol bewondering bekeken de Joffers elkanders kunstwerken.

Corry had haar fotoalbums geëtaleerd. Ze beleeft veel plezier aan het samenstellen daarvan. Wat in deze fotoselectie nog ontbreekt, zo merkte de fotograaf, is een plaatje van het verzamelalbum van Coby. Dat wordt binnenkort goed gemaakt.

 

Plotseling kondigde Marina zich aan en zong een lied dat ze gemaakt had op het Jofferleven. Echtgenoot Nico hield de tekst omhoog zodat de Joffers het refrein konden meezingen!

De Joffers luisterden naar hoe Mieke werd toegesproken.

Henny werd in de blommen gezet, net als

Dorien, want gezusterlijk hadden ze dit evenement georganiseerd.

Onze gastvrouw Mieke werd bedankt voor het beschikbaar stellen van de exporuimte. Helaas werd de vastlegging van dit moment een mislukking. Maar het smaakvolle bloemstuk dat door Joke bedacht werd, staat wel op de foto, evenals het vrouwenpaar dat door Henny werd gemaakt. Bij Henny gaan jaar in jaar uit vele Joffers 's winters "kleien".

Hopelijk staat iedereen die bijdroeg aan deze expositie hier vermeld. Ik deed mijn best om iedereen aan bod te laten komen, hopelijk is dat gelukt!
Verslag: Tineke

 

Wandelen met Coby en Tineke: 24 febr. 2011

Dit jaar werd besloten dat er elke maand een leuke activiteit zou worden georganiseerd door de Joffers. Elke joffer moest een aandeel leveren. Coby stelde voor een winterwandeling te maken met de Joffers en vroeg aan Tineke of ze die samen met haar wilde leiden. Alzo geschiedde.
Zes dames kwamen aan de start: Wietske, Christine, Eva, Tienke, Rita en Eva hadden er zin in.

De wandeling voerde van de Scouting aan de Kolonieweg, via allemaal bochten (hetgeen de Joffers totaal gedesoriënteerd maakte) naar de Carolinahoeve. Het toeval wilde dat we nog een sneeuwdag cadeau kregen, hetgeen de wandeling een onverwachts winters tintje gaf.

Coby vertelt hier over de jeneverstokerij die lang geleden in het bos werd geëxploiteerd. Vanwege de stank werd die ver in het bos neergezet.

Onderweg had Christine geen zin meer om verder te sjouwen en Tienke staat van een afstandje te kijken hoe Coby haar tot de orde roept, terwijl Joke tegen Tineke staat te roepen: foto!! Maak een foto!! (Grapje natuurlijk....)

In de Carolinahoeve gingen we gezellig een kopje koffie, thee of Glühwein drinken met een plak cake erbij. Drie dames vonden dat er wel een stuk appelgebak bij mocht!

Nadat we een poosje gezellig hadden zitten kouten, was het tijd om verder te gaan.

Het was ondertussen stevig aan 't dooien gegaan en de paden waren glibberig geworden. Ook de mist was dikker geworden maar welgemoed gingen we op weg. De Joffers kregen van alles te horen over de historie van het gebied, er werd geboomd over bomen en stil gestaan bij korstmossen en judasoren.

 

De tuinreis naar Belgie: 5/6 juni 2010

De Joffers worden een dagje ouder, lange afstanden rijden, wordt wat vermoeiender en steeds minder dames hebben er zin in. Daarom werd er bij wijze van experiment maar eens gekozen voor een georganiseerde busreis per touringcar. We kozen de firma Willemsen, die had een goede naam, zo bleek.

Zoals altijd vertrokken we van ons aloude verzamelpunt bij Joop.

De diverse echtgenoten moesten vroeg uit de veren om hun gades te transporteren naar de Gravin van Burenlaan. Het toegangshek tot de tuin van Joop werd gesierd door de prachtige trossen van de witte Wisteria. Dit had Joop voor ogen toen ze hem plantte. Het is een fraai gezicht!

Daar kwam de bus! Inladen die verzameling Joffers.

Wat zien ik?! Komt daar onze Hermien met balen gladiolen? Gaat ze dealen in het Belgische? Nee hoor, ze zijn bestemd voor een zakenrelatie in Belgie en ze mochten mee met de bus. Hermien blij!

Onderweg kregen we tot veler teleurstelling te horen dat we Brugge niet zouden zien, hoewel dat voor een enkeling juist reden was om mee te gaan op deze tuinreis. Het hotel aldaar wilde ons niet huisvesten voor een enkele dag en daarom moest noodgedwongen worden gekozen voor een "comfortabel en gezellig hotel in
Terneuzen. Toen dat geboekt was, liet het Brugse hotel weten dat het toch wel kon
(ze zaten zeker niet vol). Helaas, helaas het was te laat!  Onze eerste stop was een tankstation net over de Belgische grens. We kregen een bakje koffie, een lekkere koek en we deden een plas!

Onze eerste bestemming was de Pokertuin in Schoten. Bloemrijk domein van het echtpaar Ampe.

Fraai aangelegde borders met een mooie verzameling planten.

De planten hadden het in deze weldoorvoede en vertroetelde plantenbodem zó naar hun zin dat deze sierui van plezier een pluim op zijn bol zette.

Nog dieper paars dan op deze foto stonden hier schitterende Lupines.

Corry heeft voordurend ruzie met haar rug en zoekt een zitplaatsje. Daar voegt Dorine zich bij: "als ik ergens een pesthekel aan heb, is het aan die rondleidingen waarbij elk plantje bekeken en benoemd wordt! Ik wil gewoon zelf door de tuin lopen en hem beleven". En dat doet ze dan ook. Bij elk tuinbezoek peert ze hem stiekem door zich onopvallend van het gezelschap los te maken en achteloos te verdwijnen achter de hagen en beplantingen.....

De rest loopt keurig in het gareel; in twee groepen opgesplitst, achter de tuineigenaar aan en plantje voor plantje wordt bekeken.

De ene groep mag met meneer mee, de andere met mevrouw.

Een heel mooie Iris valt meteen in het oog.

Dubbele Akelei die doet denken aan een het balletrokje van een jong meisje

De tuinvrouw geeft uitleg over haar bijzondere planten.

Mariette houdt het even voor gezien en zet zichzelf neder onder een behaaglijk en schaduwrijk prieel.

Een enorme bladplant verstopt haar bijzondere bloemen. Je moet ervoor door de knieën om hem te aanschouwen.

Als er Leliehaantjes verschijnen, raakt een tuinder in paniek! Dood! Knijp ze dood! In symbiose leven met de dierenwereld in je tuin, is iets wat heel veel tuinmensen vertikken, zo heb ik gemerkt. Dood aan alles wat hun lelies, hosta's, ligularia's bedreigt en alle middelen zijn toegestaan! Brrrr....! Dit leliehaantje heb ik dan ook stiekem een zetje gegeven zodat hij van de plant afviel en hij niet meer gezien werd..... Een van onze Joffers vertelde mij dat ze momenteel haar vijver ontdoet van de bijna volgroeide donderkopjes in haar vijver. Ze verdwijnen in de borders waar hun kortstondige leven een treurig einde vindt. Zoiets had ik nog niet eerder gehoord.

Een schitterend doorkijkje vanaf het terras bij het huis.

Weer in de bus, op weg naar de volgende tuin, wordt het sommige joffers wat teveel. Ze doen een dutje! Kijk die Dorine nou toch eens gemeen lachen als ze ziet dat de huisfotograaf er een opname van maakt!!

Een paar minuten later zit ook Dorine te maffen! Dat wordt een nieuwe opname.
Schadenfreude ist die schönste Freude!

We zijn gearriveerd in Entvelde voor een bezoek aan de tuin van Kathleen en Daniel de Sy. Mevrouw De Sy geeft een inleiding:
Al hebt ge nog zulke fraaie borders, zonder een perfect gazonneke hebt ge geen tuin! aldus de tuinvrouw. Haar gazonneke is dan ook om door een ringetje te halen, er staan geen sprietje scheef en de randen zijn messcherp!

Deze tuin is in alle opzichten perfect georkestreerd, geregistreerd, gemodelleerd. Het valt ook op dat er geen insect vliegt en er slechts één kikker in de vijver zit. Maar wat wil je, een waterjuffer of een libel wil oeverbeplanting. Deze tuin is echter voor de mens en niet voor het dier.

Petje Dorine. Onze tuindames houden wel van hoofddeksels. Een mooie tuinhoed of een eenvoudige hoedje. Prima tegen de hete zon en die schijnt deze dag onbarmhartig op onze bolletjes.

Petje Ada.

Petje Marina.
Marina hult zichzelf graag ik kledij die ze over de hele wereld verzamelt.

Een schitterde roos stond hier te pronken. Een hebbeding!

Alle tuinen die we bezochten stonden vol rozen. Veel eerder in bloei bij onze zuiderburen dan in ons wat koudere kikkerlandje.

Corry, Lumine en Mariëtte zochten een plekje in de schaduw.

Zelfs de stenen kippetjes lijken hier te loeren naar eventueel ongedierte.

Ha, toch wat gevonden! Een enkele roos waaraan de luizen zich vergrijpen.

De gastvrouw heeft gezorgd voor een verfrissend drankje, verse aardbeien en zowat. Martha zit even te genieten!

Lumine wil graag een foto voor op haar nieuwe website. Hebben jullie die al gezien?

De fotograaf valt altijd weer voor de schoonheid van de eenvoud.

Marina in een elegante pose.

Vervolgens naar "de Wiedenhof" in Vrasene. Het is het domein van de heer en mevrouw Laureys. De tuinheer vertelt: de tuin heet zo omdat mijn vrouw alleen maar mag wieden! De tuin is mijn liefde en mijn passie, mijn geluk en mijn ongeluk en hij zal ook wel mijn dood worden. Wij sloten de man meteen in ons hart!

De dames hingen aan zijn lippen.

Deze tuin vonden wij een topper. Het ontwerp was ingenieus bedacht door de tuinheer. De lange strook grond werd benadrukt door lange stroken gazon en aangrenzende plantenborders, begeleid door een rij boompjes.

Het was snikheet en Gé en Eva zochten maar weer even de schaduw op.

Hier en daar toch een enkele tuinkamer en - heel eigenwijs - ook groentetuintjes.

Fenny, Ada en Wietske puffen gezellig samen even uit.

Alweer zo'n plaatje. Dit wekt associatie met een bruidsjurk toch?

Die witte Irissen, ook al zo prachtig!

In alle tuinen zagen we buxus, in haagjes of bollen.

En wat te zeggen van deze schitterende papaver? Woorden schieten tekort.

De hitte begint bij sommige dames een beetje z'n tol te eisen. Eigenlijk zou je in deze tuin een hangmat moeten hebben om even een siësta te houden.

Anderen zitten in de schaduw wat vocht in te nemen.

Ondertussen maakte de fotografe een praatje met de tuinvrouw en zei dat ze, als zij deze tuin zou bezitten, elke vroege ochtend uit haar bed zou stappen, meteen vanuit bed de tuin in zou lopen. De tuinvrouw bleek dat ook te doen en vertelde hoe zij deze morgen blij werd toen ze door deze pas in bloei gekomen klaproos verwelkomd werd. Heerlijk, een mens naar mijn hart!

Volgende tuin met een alleszeggende naam. Hij ligt in Schoondijke en de eigenaar is de heer Kees Jacobs.

De man vertelde dat hij als klein kind al hier kwam want zijn grootouders woonden hier. Toen wist hij al dat hij hier graag zou willen wonen. Zijn droom ging in vervulling.

Alweer werden we uiterst vriendelijk ontvangen.

De gastheer staat met een aantal joffers in zijn "witte tuin".

Onder andere deze prachtige Wisteria pronkt op z'n hoogtepunt.

Zelfs de kippetjes waren wit. Ze hadden veren, zo fijn dat ze wel van bont leken.

En deze witte papaver, is dat geen schoonheid! Er waren zakjes zaad van deze uitvoering te koop en die gingen grif van de hand.

Elders een border met felle kleuren papavers. Die zijn hier in Belgie zeer veel toegepast, evenals de meest uitbundig irissoorten.

Deze bijvoorbeeld, deed ons denken aan de gladiolen van Hermien.

Nog zo'n fraaie papaver. Ongelooflijk, zo groot en mooi.

O hemel, ook hier weer een plantenverkoop! De tuinmensen doen prima zaken.

Ten afscheid wordt ons een glaasje wijn aangeboden; de Belgen zijn zeer gastvrij en vriendelijk, zo hebben we gemerkt. We zullen dan ook nooit meer flauwe moppen over ze vertellen!

Joke geniet van haar kopje thee.

Zelfs haring werd ons aangeboden. Voor sommigen een lekker hartig hapje maar niet iedereen houdt ervan, zo bleek.

Rita valt voor een mooie tashanger die Tineke bij zich heeft.

Tsjonge, tsjonge, jonge, waar moeten al die zakken met planten toch blijven! De bagageruimte van de bus zit al propvol!
Hierna vertrokken we naar het hotel Hampshire City Inn in Terneuzen. Dat was niet geheel wat we ons hadden voorgesteld bij het plan naar Brugge te gaan. Het gebouw bleek een vormalige flat waarvan een gedeelte tot hotel verbouwd was. Enfin, de kamers en de bedden waren prima en iedereen heeft lekker geslapen. De fotografe merkte op dat haar slapie Coby 's ochtends ontwaakt met een uitstekend humeur. Ze snurkt niet en ze heeft geen kreukels in haar gezicht bij het opstaan; grrrrr!

De eerste tuin op ons programma deze dag is die van mevrouw Gevaert in Ruddervoorde: De Robaart.

Mevrouw Gevaert is al wat ouder en het is de laatste keer dat zij haar tuin openstelt. Wij voelen ons dankbaar en vereerd dat zij ons nog wil ontvangen want hier ligt een waar paradijsje!

De tuinvrouw verontschuldigt zich: "gisteren was het hier hemels maar nu liggen er druppels op de bladeren". Daar kijken wij natuurlijk doorheen.

Ook hier weer buxusbollen en buxushagen maar het klopt allemaal.

Achter het huis ligt een stuk grond dat tot rozentuin is omgevormd. Heel mooi aangelegd en uitgekiend vorm gegeven.

O, wat jammer nou toch, het begint te regenen, en hoe!!

Mevrouw Gevaert kent elke plant en behalve vertellen, kan ze er ook over schrijven. diverse boeken staan op haar naam. Heel mooie foto's en teksten waaruit de liefde voor plant en dier afspat.

Overzicht over een deel van de rozentuin.

Wie wil er nou niet zulke rozenguirlandes? Gecombineerd met clematis.

De tuin wordt begrensd door een architectonische aanleg van hagen.

Roos op de buxushaag

Een voormalige drinkplek voor het vee, eigenlijk een greppel met water, is omgevormd tot een natuurlijke waterloop, echt prachtig!

Door de regen die er valt, ontstaat er een heel mooie sfeer.

Gehuld in regenpak of schuilend onder de plu gaan we langs de beplanting.

Ada en Aartje onder moeders paraplu.

Christine en Corry lijken wat moedeloos maar dat is vast schijn!

Maar zelfs de Moss rose staat er ondanks de regen nog mooi bij. Nadat sommige joffers zich verwend hebben met een tuinboek van de tuinvrouw, vertrekken we weer naar de volgende tuin.

Dat wordt dan de tuin van echtpaar Christiaen. Een "sjieke tuin", zoals iemand opmerkte. Inderdaad is het hier weer heel erg geperfectioneerd.

We zijn het stadium van de gêne voorbij; het kan ons geen bal meer schelen hoe we er uitzien. De regen stroomt met bakken naar beneden!

Onder ons gezelschap heeft zich ongemerkt een Arabische delegatie gemengd!

Hendrikje heeft ook een regenhoedje gemaakt.

Deze tuin maakt faam door de aanleg van een schaakbord. Op het gazon mag niet worden gelopen en het geheel is uitsluitend van afstand te bekijken. Je zult toch al die blokjes moeten knippen, telkens weer, alle weken, vreselijk,

In een hoekje bij het huis staat een wat natuurlijker beplanting.

Twee vogeltjes sieren de keurig geknipte buxushagen.

Mooie beeldjes die de keurige rechthoekige vijver cachet geven.

Het regent, o wat regent het!

Geen waterloopje maar een volgeregend pad. En de superclematisplanten worden door Dorine "lappen van bloemen" genoemd. Ze vindt ze niet mooi!

Dit is wel een heel lief hekje!

In de garage kunnen we een kop koffie drinken. Het regent zonder ophouden en de joffers zijn koud en nat geworden.

In de bus ontdoet Fenny zich van haar natte bloesje en begint zich op te tutten. Met een hooghartige blik laat ze zich fotograferen. Madame Fenny!

Voor een warme lunch zijn we aangekomen bij het fraaie restaurant "De Boldershof" in Oostkamp. Daar is iedereen aan toe, hier kunnen we weer lekker opwarmen.

Hetgeen geserveerd wordt ziet er prachtig uit. Glaasje wijn erbij en smullen maar!

Het andere deel van het gezelschap. Fenny heeft de smaak van het poseren te pakken.

Henny laat het zich ook goed smaken. Al is zij ons oudste lid, ze blaast haar partijtje nog stevig mee; ongelooflijk. Haar tuin is geweldig en ze is helemaal plantjesgek. We zouden haar ons erelid moeten maken!

De laatste tuin van deze reis. De bosrand in Lembeke. Een kleine acht hectaren groot en heel verrassend.

Hier mogen we lekker vrij rondlopen en wie wat te vragen heeft, doet dat maar. Dat vinden we heel plezierig.

De tuinvrouw leeft zich in dit domein zeer creatief uit. Alles wat er aan versierselen staat, is door haar zelf bedacht en vervaardigd.

De kippen mogen hier loslopen zonder schade te veroorzaken.

Je zult het allemaal moeten snoeien! Maar daar wordt speciaal  iemand voor ingehuurd. Ook hier weer veel hagen, bollen en buxus.

Langs de vijver staat een levensgrote boomvogel. Inventief hoor.

Gelukkig is het droog geworden en de paraplu's zijn niet meer nodig.

Tuinbeelden die op de juiste manier worden toegepast, kunnen een aanwinst vormen. Zoals deze reiger die verstild langs de kant staat.

De takken van een dode boom, hebben kleine uiltjes gekregen.

O jee, de dames hebben weer een kwekerij gevonden! Zie ze graaien en grijpen.

Die heb ik nog niet...., die ook niet, en die wil ik ook!!

Aan het eind van deze tuin ligt een sprookjesbos. Een eigen kleine Efteling, ontsproten uit het fantasievolle brein van de tuinvrouw.

Er hangen geheimzinnige mosballen tussen de bomen.

Een manspersoon lijkt in de bodem te verdwijnen. Op zoek naar de gouden pot met geld? Wie zal het zeggen.

De kabouter waakt hier over de bloempotten.

In een hutje onder de bomen, is een heel kabouterhuis ingericht....

Coby is lekker even aan de koffie gegaan, ze ziet het allemaal aan en denkt er
het hare van!

In een onbedoeld hoekje heeft zich een campanula gevestigd. Mooi hoor! We gaan weer naar huis en moeten nog uren in de bus zitten voor we thuis zijn.

Nergens is nog een plek voor al die ingekochte planten. Dan maar onder de stoelen!

Uitgeteld zit ons gezelschap in de bus. O jee, iemand ontdekt de vieze voeten van Tineke. Die moeten op de foto, vindt ze...

Maar het moet nog erger! Het gezelschap ruikt bloed: hier ligt een kans om wraak te nemen! Nu gaat de fotografe zelf op de foto, en hoe...! Gemeen hoor!

Een laatste busstop over de grens bij Hazeldonk. Nog even tijd voor een hap en een plas. Dan gaat het richting Eerbeek.

In Eerbeek wordt de oogst uitgeladen.... De Joffers kunnen weer aan de gang in de eigen tuin en wie weet komen daar volgend jaar weer leuke stekken van!

Het was een gezellige en zeer gevarieerde tuinreis!
Lang leve de Groene Joffers.